Eilandhoppen Fiji

Bula bula (hallo in Fijiaans). Jeetje dit was echt een fiji experience. Maandagochtend 10 mei ben ik in het vliegtuig gestapt voor 2 weken Fiji. Ik had nog niks geboekt alleen de vlucht. Na een vlucht van 3 uur kwamen we aan op het vaste land van FIJI, Nadi (dit is trouwens een groot eiland waarom het vaste land heet weet ik ook niet). Natuurlijk waren er allerlei formulieren die je moest invullen maar er werd niet echt naar gekeken. Eenmaal door alle controles heen kwam ik in een grote hal met allerlei fijianen die mij van alles konden aanbieden. Ik was natuurlijk wel een beetje wantrouwend maar ja ik moest toch wat boeken. Op een gegeven moment werd ik meegenomen door een vrouw naar een kantoor die mij uitleg gaf over de diensten die zij allemaal aanbod. Na haar promotiepraatje en het overhandigen van de folder ben ik er maar in mee gegaan. Ik had een BULA pas geboekt met 11 nachten accomodatie op de eilanden. Met de bulapass kon je dan 14 dagen elke dag met een boot verplaatsen van eiland naar eiland. Ik kon de helft met cash betalen en de andere helft mocht met creditkaart. Nog steeds was ik erg wantrouwend maar uiteindelijk ben ik er toch maar in mee gegaan. Soms moet je gewoon de medemens geloven en vertrouwen. De prijzen waren allemaal in FIJI dollars en dat was voor mij wel heel gunstig. Uiteindelijk heeft dat mij wel geld gespaard (en dat is toch ook een doel van een backpacker). Ondertussen had deze FIJI mevrouw ook een hostel voor mij geregeld waar ik mijn eerste nacht kon verblijven. Dat is wel heerlijk van backpacken soms hoef je helemaal niet meer zelf na te denken. Op een ander moment moet je juist weer alles zelf bedenken dus als iemand het voor je wil doen neem je dat met beide handen aan. Helaas was de shuttle bus al weg dus er werd een taxi voor mij geregeld en die betaalde het hostel. Ook weer even wantrouwend ging ik in de taxi maar ik kwam op de bestemming waar ik moest zijn en er werd voor mij betaald. Prima geregeld dacht ik bij mij zelf.

In het hostel kwam ik een leuk Engels stel tegen die net 3 weken fiji hadden gedaan en die na Fiji na 8 maanden weer naar huis gingen. De hele avond heb ik met ze gegeten en gekletst over dingen die leuk waren en die ik echt moest doen. De volgende ochtend werd ik om 07.15 opgehaald met een grote bus die mij naar de haven bracht waar de boot vertrekt voor alle eilanden (heb je vakantie en dan moet je nog vroeg op). Ik dacht s ochtends heerlijk even een douche te nemen maar dat was natuurlijk koud water want ik kan jullie vertellen FIJI is wel heel primitief. Dus na een koude douche ben ik de bus ingestapt met al mijn spullen. Het waren 2 overvolle bussen met mensen die naar die boot moesten en ik ontmoette 2 leuke zwitsers en een engelse jongen waar ik mijn reis mee ben begonnen. Ondertussen was het al erg warm maar wel bewolkt. Aangekomen in de haven moesten we onze tassen ergens achterlaten en als we in waren ingecheckt konden we aangeven naar welk eiland we gingen en dan kwam die tas daar ook terecht. Mijn reisgenoten hadden een besproken reis dus ik besloot met hun mee te gaan naar hun eerste eiland Coral View. Dat hebben we aangegeven bij de tassen meneer en er kwam een kaartje aangehangen en dan kwam het wel goed zeiden zij. Je moet je voorstellen dat daar 100 tassen lagen en er was geen orde. Ik had dus mijn twijfels maar ja ik had voorgenomen om de medemens te vertrouwen en het over mij te laten komen. De boot was een grote gele boot die langs alle eilanden voer en waar je ondertussen kon op en af stappen. Op de boot was een klein traveldesk waar je dan je accomodatie voor die nacht moest regelen. Alles ging met de hand en geschreven. Ze hadden soms bereik met de telefoon en dan konden ze de eilanden bellen of er plaatst was. Regelmatig ging dit ook mis en was er dur geen plaatst op het eiland waar je heen wilde! Maar geen stress want het is FIJI en er was vast wel weer een oplossing. In de massagekamer kon je dan ook heel goed slapen! Ook dit was allemaal erg primitief...! De creditcard betalingen gingen zelfs nog met de hand. Nadat de kapitein zijn praatte had gehouden (want rangen en standen zijn in FIJI ook erg belangrijk) mochten ik naar de travel desk waar ik mijn eerste 3 nachten op 2 verschillende eilanden heb gboekt. Gelukkig was er nog plaats dus ik kon met mijn reisgenoten mee. En toen begonnen we aan onze boottocht van 5 uur. De eilanden waar wij heen gingen lag op het uiteinde van de eilanden groep. Ondertussen voeren we langs leuke en kleine eilanden waar regelmatig een paar mensen op en afstapten. Als er mensen gingen afstappen hing je over de railing om te kijken of jouw tas ook niet over boord ging.

Na 5 uur werd er om geroepen dat we bij ons eiland waren aangekomen. Het was een grote groep en we moesten aangegeven welke tas van ons was (ze waren het overzicht kwijt) daarna kwamen er kleine bootjes aangevaren waar onze tassen in werden gegooid (arme backie die had al zoveel meegemaakt en die dacht ook heerlijk vakantie maar voor hem was het wel een beetje afzien) en daarna mochten we er zelf op stappen en werden we naar ons eiland gebracht. Daar stond een ontvangst comite ons toe te zingen en waarbij het eindigd met BULLLLLLA!!! uit het bootje gestapt gaf je iedereen een hand en vonden ze het leuk om je te ontmoeten. Ondertussen keken ze je niet aan wat voor mij wel weer heel apart is. We kregen meteen een lunch en dat is eten wat de pot schaft want veel eten toevoer hebben ze niet op de eilanden. Het was prima te doen. Ik sliep in een dorm van 20 mensen en het was erg warm. De toiletten spoelde niet echt door en de douchen waren van zout en koud water. De lakens werden in zoutwater gewassen die s avonds stapte je in een klam en vochtig bed. Op het eiland was alleen maar elektriciteit van 6 uur s avonds tot 1.00 uur s nachts. Ze kennen daar geen wasmachines, fohns en gas. Dit was het echte fiji leven....primitief en voor westerse mensen zeker wennen. Ze dragen geen schoenen en hebben allemaal hetzelfde haarkapsel. Ze waren wel onwijs aardig en vriendelijk. Uit de kraan kun je niet drinken dus je moest altijd uit flessen water drinken. Op de resort waren deze niet te betalen en op de boot wel dus elke keer als ik op de boot stapte kocht ik een paar flessen water om mee te nemen naar de resorts. (zo komt jan splinter door de winter) Op een eiland is niet veel te doen.....overal hangen hamgmatten en het is vooral lezen, slapen en zwemmen. S avonds bij het eten werden alle nieuwe mensen persoonlijk welkom geheten en gingen ze voor ons zingen en dansen. Ook werd er geacht dat je zelf ook een dansje mee doet. Op dit eiland hebben we 2 dagen gezeten en dat was ook wel goed. Ondertussen was ik een paar leuke nederlandse mensen tegen gekomen en had ik met een ander stel afgesproken om over 2 dagen op een eiland te zijn en dan kwamen zij daar ook heen.

Als je dus vertrekt van een eiland zingen ze een afscheidslied en geven ze iedereen weer een hand. Het afscheidslied klinkt erg zielig en je wordt echt uitgezwaaid. We kwamen weer op de grote boot terecht met onze tas en zo werden we weer op een ander eiland afgezet. Op dit eiland hadden ze een zwembad en was het ietsje luxer. Er kwam zoet/koud water uit de kraan (Op een gegeven moment ben je hier al heel blij mee) en het eten was iets beter. Hier werden we welkom geheten met een drankje en kregen we een bloem in ons haar. Alle fijianen hebben elke dag een bloem in het haar man of vrouw dat maakt niet uit. De singles hebben hem achter het linkeroor en de getrouwde hebben de bloem achter het rechteroor. Ik vind dat zoiets ook wel in een nederlandse kroeg geintroduceerd kan worden want zo weet je meteen weer er beschikbaar is en of het de moeite waard is om er op af te stappen. Hier bleven we maar een nachtje wat ik zelf wel heel jammer vond, want dit was een leuk en gezellig eiland. De volgende dag heb ik dus van mijn reisgenoten afscheid moeten nemen want ik ging naar een ander eiland. Dat is zeker het nadelen van alleen reizen en het backpacken dat je altijd afscheid aan het nemen bent en altijd weer opzoek bent naar nieuwe en gezellige mensen.

Op de boot kreeg kwam ik het leuke nederlandse stel bezig die een jaar aan het reizen was tegen en we gingen gezellig naar het zelfde eiland. Het Mantaray eiland. Toen we aankwamen waren we erg onder de indruk van het eiland en het resort want dit was weer iets luxer dan het andere. Natuurlijk kregen we een welkomslied. Ik sliep hier in een mooie dorm met 32 mensen (in fiji kennen ze alleen maar grote dorms, gelukkig hadden we vliegen netten want daar stikte het hiervan en je moest de heledag sprayen en was er een fan die lucht verspreide waardoor het wat kouder leek want het was wel echt heel warm). S avonds kon je kiezen wat je wilde eten en tussen de middag ook. Ze hadden zoete lekkere douches in de buitenlucht. Je stond dan onder de douche onder de sterrenhemel...zo romantisch! Hier hadden we alleen de pech dat het 2 dagen echt met bakken uit de lucht kwam vallen. Tropische regen die niet meer ophield. De eerste ochtend hebben we wel met mantarays gezwommen en dat was ook echt een belevenis. Op een gegeven moment gaat de trommel af en roepen ze allemaal Mantarays. Een klein bootje is dus op zoek gegaan naar deze vissoort en hadden ze dus gespot. Dan komen ze terug en heb je precies 5 minuten om klaar te staan en in de boot te springen. Dus ik snel bikini aan, snorkelset gehuurd en in de boot gesprongen. We gingen op volle kracht de oceaan over en werden op een plek letterlijk uit de boot gegooid. Hier moesten de mantarays zwemmen....dit zijn enorme roggen van 4 meter breed, het is echt heel indruk wekkend. Daar lagen we met 25 mensen in de oceaan op zoek naar de Mantarays. Op een gegeven moment ziet iemand en dan zie je iederfeen als een gek daar heen zwemmen en lig je dus met 25 mensen op een kluitje in de grote oceaan. Het zijn enorme beesten en super mooi om te zien! We hebben een tijdje met ze mee gezwommen en toen gingen ze er van door. Ze kunnen enorm hard zwemmmen met die vleugels van ze. We hebben nog even met de stroom mee gesnorkelf en prachtig coral en vissen gezien. Ondertussen werd je wel steeds gestoken door zee vlooien en ik kan je vertellen dat was geen pretje. Ook heb hier nog van een cocosnoot een armband gemaakt. Eerst moest je opzoek naar een geschikte cocosnoot en daar zaagde ze een armband van en met water en zand schuur je dan het harige vachtje eraf zodat je een donderbruin gladde armaband krijgt. Hier ben ik ongeveer de helemiddag mee bezig geweest. Ik moet wel eerlijk zeggen dat de fijianen wel onwijze mooie dingen kunnen maken met alles wat de natuur hun geeft. Op het Mantaray eiland ben ik 3 nachten geweest. Helaas moest ik afscheid nemen van Marcel en Dominique want die gingen nog 6 dagen op het vaste land rondreizen. We hadden afgesproken dat we de laatste zaterdagavond op het vaste land nog samen zouden eten.

Na Mantaray was ik dus weer helemaal alleen en ging het avontuur verder. Op de boot had ik hele goede verhalen gehoord over een eiland dus mijn missie was om daar te belanden. Het was 2 uur varen en toen werd ik opgehaald door een klein bootje...toen we aankwamen was ik echt even stil. Dit was het paradijs waar naar ik op zoek was. Hemel blauwe zee, 3 verschillende kleuren blauw, witzand en palmbomen. Dit resort was in december geopend en helemaal nieuw. De dorm bestond uit 7 losse bedden (geen stapelbedden), aircondition, warme douches en je kreeg zelfs handdoeken. Hier wilde ik niet meer weg dit was echt FIJI. Daar ben ik ook 2 leuke nederlandse stellen tegengekomen en heb ik heerlijk 3 dagen in de zon gezeten, gezwommen en gelezen. Met palmbladeren heb ik een boekenlegger geweven en daar ben ik apetrots op. Met pijn in mijn hart ben ik daarna naar een ander eiland gegaan waar ik ook nog heerlijk heb gerelaxt en mijn laatste 2 nachten op de eilanden heb doorgebracht. Afgelopen zaterdag kwam ik met de boot op vaste land aan en lag er een briefje van Marcel en Do in mijn hostel waar ze waren en dat we s avonds daar heerlijk gingen eten. Na een frisse douche ben ik naar ze toegelopen en hebben we gezellig nog gegeten en boeken uitgewisseld. Zij hadden nog 4 maanden te gaan en gingen naar tahiti. Het afscheid was weer triest en ik had het voor het eerst een beetje moeilijk. Maar ja morgen stond er weer een ander avontuur op mij te wachten met andere mensen.

S ochtends in mijn hostel kwam ik een leuke nederlandse man van 57 jaar (cees) tegen die na 6 maanden reizen weer terug ging naar Amsterdam. De hele ochtend heb ik met hem gekletst en zijn we samen in een taxi naar het vliegveld gegaan. En hebben we daar nog rondgehangen. Om 16.00 uur ben ik het vliegtuig gestapt naar Brisbane (duurde 4 uur). Daar aangekomen heb ik gegeten en mijn was gedaan want alles was echt mega vies. De volgende ochtend ben ik in het vliegtuig gestapt naar Perth (5.30 uur vliegen) waar ik mijn laatste 3 weken ga doorbrengen. Ik zit nu bij een Nederlandse familie in huis waar ik heerlijk een eigen bedje heb en s avonds met ze mee eet. Vandaag ga ik planenn maken wat ik hier allemaal wil zien en ga ik weer op reis. De tijd vliegt hier voorbij en ik merk aan veel mensen dat ze me missen. Soms krijg ik ook dat gevoel maar ik ga mijn laatste weken nog zeker genieten en er alles uithalen wat erin zit.

Door Fiji ben ik wel weer gaan beseffen dat er grote verschillen zitten tussen rijk en arm. Deze mensen doen alles nog zoals wij dat 50/60 jaar geleden deden. Onze opa en omas kunenn zich dat nog herinneren. Dat de fijianen met kleine dingen zoals 5 euro voor de school al erg blij zijn! Dat ze speciale dingen organiseren voor de toeristen om geld binnen te halen voor de school zodat elk kind onderwijs kan krijgen. Ondanks de armoede zijn ze blij en vriendelijk en gaan ze door met het leven wat ze hebben!

Elke dag heb je verse mooie gekleurde bloemen op je bed en elke dag zingen ze de liedjes voor de toeristen. De vrolijkheid straalt ervanaf. Eigenlijk vind ik dat mijn vader onze gasten ook wel kan verwelkomen met zijn trekzak op de steiger als ze aankomen! Wat een gezelligheid zal dit geven. En dat we een afscheidliedje bedenken als ze weggaan. (ik weet niet of mijn moeder dan mee moet zingen want dan heb je de kans dat ze niet meer terug komen) maar ik vind het zeker de moeite waard om er over na te denken. Daarnaast hebben ze wel fiji-tijd alles gaat om hun eigen tempo maar dat moet ook wel met dit warme weer. Als het vandaag niet gebeurt dan komt dat morgen wel. Niemand die zich daar druk overmaakt. Relaxheid stralen ze ook uit. Alles gaat met de hand of met papier en pennen. Het lijkt een ongeregeld zooitje maar iedereen weet wat hij moet doen en doet dit ook. Hierdoor komt altijd alles goed en is het toch gestructuurd. In nederland zou alles in de soep lopen. Elke avond was er life entertainment met bula danzen en krijgersdanzen. De vrouwen zongen en de mannen dansde. Soms werd er met messen gegooid en brandende fakkels. Het was nog beter dan een film op televisie. Ze deden alles om het ons naar de zin te maken en om ons mee te nemen in de cultuur. Op sommige eilanden waren ook Kava ceremonies. Kava is een plant die in fiji groeit waar van de wortels een drankje wordt gemaakt. Van dit drankje wordt je relaxt en ook een klein beetje stoned. (je kunt het vergelijken met Wiet). Lekker is het niet want het smaakt echt naar grond en water. Het drinken gaat met een heel ritueel en ik heb 2 keer meegedaan. ook dit was een echte fiji-experience.

Reizen opent zeker je ogen en je waardeert alles weer op een andere manier. Ik heb nog zoveel te vertellen maar ik dan wordt het zo n groot verhaal. De rest vertel ik als ik thuis ben.

Wist je dat:
er allerlei fotos op faceboek staan.

Er jaarlijks meer doden vallen door cocosnoten dan door haaien

Er jaarlijks meer dodelijke ongelukken gebeuren met snoepmachines dan met haaien.

Dat het vandaag precies nog 24 dagen is....!

Dat backie nu heel vies is.

Dat backie ondertussen 21 kilo weegt en dat ik dat ook voel op mijn rug.

Mijn bankrekening bijna leeg is.

Ik weer bereik heb met mijn australies mobiel.

Dat Thijs deze week jarig is en 2 wordt.

Dat mijn dagboek bijna vol is.

ik een chocolade kleurtje bruin heb.

ik vanochtend een boterham heb gegeten met hagelslag.

Dat ik jullie binnenkort weer een avontuur schrijf over mijn reis aan de westkust.

Heel veel liefs Eef