Wilde westen

Jeetje, ben met terug uit het wilde wesetn van Australia waar we 3500 km hebben afgelegd. Vorige week vrijdag ben ik vertrokken langs de kust naar boven bij Perth. Uiteindelijk kom je dan in de woestijn "de outback". En het lijkt inderdaad wel het wilde westen, het is een lange weg die alleen maar rechtdoor gaat met veel dode beesten naast de weg kangeroos, koeien en schapen. De enorme zwarte/witte gieren eten de resten van deze beesten op. De gieren kunnen een 4 meter breed zijn als ze vliegen. Af en toe staat er een verroeste auto en liggen er veel lekke banden in de berm en rij je door een dorpje waar je letterlijk geen kip op straat ziet. Zo'n dorp bestaat uit een paar huizen, benzinepomp en een kerkje. Je kunt het wel vergelijken met de dorpje die in de tekenfilm Lucky luck voorbij kwamen. Alleen werd er hier niet geschoten hahaha (mama maak je niet onrust ben helemaal heel terug gekomen in perth) Terherme is vergeleken met deze dorpjes een wereld stad. Regelmatig zie je een wit kruisje langs de weg staan met bloemen. In het noorden van nederland zien wij dit helaas ook regelmatig langs de landweggetjes. Overal ztaan grote borden langs de weg dat je niet moe moet gaan rijden en voldoende rust moet nemen.

Vrijdagochtend om 07.45 begon mijn laatste avontuur met 10 meiden van over heel de wereld en een tourguide. We zaten in een enorme 4wd vrachtwagen want de wegen kunnen heel slecht zijn. Ik had er enorm veel zin in en voelde mij net weer een klein kind dat op schoolreisje ging. Ik had snoepjes, koekjes, broodjes en wat te drinken mee. Achter in de auto had ik backie liggen en een enorme slaapzak want we gingen weer koude nachten tegemoet. De eerste stop was bij de Pinnacles desert. Dit zijn limestenen pillaren die door de natuur zijn gevormd. We hebben daar rondgewandeld en natuurlijk wat fotos geschoten. Op zo'n tourtje is het soms alleen maar fotos maken en weer in de bus. Het is zo toeristisch maar wel leuk om te doen. Ik maak dan het liefst ook de foto van alle mensen op een rijtje die allemaal dezelfde foto maken. Toen we alle fotos hadden gemaakt en dit op ons checklijstje hadden weggevinkt zijn we naar enorme zandduinen toegereden. Van die zandduinen hebben we gezandboardt en dit was wel heel spectaculaire. We kregen allemaal een snowboard waar je op moest gaan zitten en dan ging je de duin af. Sturen is erg moeilijk en dan is het gewoon hopen dat je heel en een beetje gericht naar beneden gaat. Je smeert dan nog even snel de onderkant met een beetje kaarsvet in zodat je beter over het zand vliegt. Wat wel heel belangrijk is dat je je mond dichthoudt want het zand vliegt overal heen. Dit waren ze tegen mij vergeten te zeggen dus ik heb mijn mond en buik goed geschuurt met een hap zand. Na een paar keer van de berg af te zijn gevlogen moet je naar het toilet om alle zaken, onderbroeken, sokken en schoenen te leegen want het zand komt overal in en tussen. Vanochtend heb ik het laatste stukje zand uit mijn zakken geklopt. Met de zandkorrels nog tussen mijn billen zijn we weer de bus ingestapt naar onze eerste slaapplaats vlakbij het nationaal park Kalbarri.

De volgende ochtend 6.15 vertrok de bus naar het nationaal park Kalbarri waar wij 2 mooie wandelingen hebben gemaakt. De eerste wandeling was naar en door een gorge (dit is een stukje water onder in een berg kloof) Het is wat klimmen, springen en kruipen. Dit keer zaten mijn lange ledematen ook in de weg maar soms was het ook wel weer handig als ik een hele grote stap moest zetten. Dus met zweet, bloed en tranen kwamen wij uit bij het water. En dat is echt heel rustiggevend, niemand in de buurt en alleen maar mooie, rood gekleurde rosten om je heen. Op de terugweg kon je naar beneden abseilen van de rotsen en natuurlijk heb ik dat gedaan want ik was al uit een vliegtuig gesprongen dus voor mij geen angsten meer. Nou daar stond ik dan met een tuigje aan en moest ik vertrouwen op een lijntje. En toen moest ik weer over een randje stappen en langzaam naar beneden lopen tegen de rotsen aan. Ik moet zeggen het geeft je wel weer een kick als je beneden staat en het gedaan hebt. Gelukkig mochten we een 2e keer zodat ik er meer van kon genieten. Probleem is alleen dat je eerst weer helemaal omhoog moet klimmen maar ik heb tenminste mijn beweging weer gehad voor die dag. Daarna zijn we naar een window gelopen die door de natuur is gevormd van rotsblokken en daar hebben we een mooie groepsfoto gemaakt. Toen we terug kwamen bij de bus hadden we een lekke band en moest deze verwisseld worden. Deze lekke banden ontstaan omdat het niet overal asfalt is maar gewoon zand en stenen wegen. Ondertussen hebben wij heerlijk geluncht toen onze tourguide de band aan het verwisselen was. Verschil moet er wezen tussen mannen en vrouwen. Toen alle banden met de juiste moeren weer aan de bus vast zaten zijn wij verder naar boven gereden naar een strand wat alleen maar uit schelpen bestaat. Het was helaas te koud om te zwemmen (het is hier helaas nu winter). S avonds zijn weer naar onze slaapplaats gereden waar we heerlijk hebben gebbqd.

Zondagochtend 6.15 vertrokken wij naar Monkey Mia strand waar de dolfijnen tot aan het strand zwemmen. We waren er rond 07.00 uur en de enige die op het strand aanwezig waren en toen zagen we al de vinnen van de dolfijnen te voorschijn komen. Als je het water inloopt zwemmen ze tot aan je voeten en kun je ze goed bewonderen. Ook waren er enorme pelikanen op het strand die de vissen zo uit het water happen met hun grote snavel. We hebben heelrijk ontbeten op het strand en de dolfijnen bewondert voordat wij onze reis weer verder gingen maken naar coral bay. Dit was vooral een dag van heel veel rijden en regelmatig stoppen bij mooie stranden en lookouts. Ondertussen waren we al echt een hechte gezellige groep geworden. In coral bay sliepen we in een hostel waar allerlei backpackers waren en het was een groot feest. De volgende morgen hadden we een vrije morgen tot 03.30 en konden we uitslapen en heerlijk op het strand liggen en zwemmen. Het was prachtig weer en we hebben heerlijk gerelaxt. Rond 03.30 zijn we naar Exmouth gereden om daar te slapen.

Exmouth is een dorpje aan het rtrand waar een enorm mooi reef is om te snorkelen. Ik heb deze dag ervoor gekozen om met een apart tourtje te gaan zwemmen in de zee op zoek naar Whalesharks. Mijn busgenoten gingen de hele dag zwemmen en snorkelen met elkaar. Dit is de grootste vis an de oceaan en is familie van de haaien. Ze zijn wel beschermd want ze schijnen te worden afgeslacht voor hun vinnen voor soep en andere dingen. Ik kan jullie vertellen ook dit was een spectacul waar ik wel even weer over een angst heem moest stappen. Daarnaast is het ook heel Unique om met ze te zwemmen omdat ze maar op een paar plekken op de wereld voorbij zwemmen. Whaleshark zwemmen normaal helemaal beneden over de bodem maar als ze het koud hebben zwemmen ze onder de wateropvlakte en kun je met ze mee zwemmen. In de vroege ochtend 07.00 uur werd ik opgehaald door een busje en werden wij naar een boot gebracht. We waren in totaal met 12 mensen. Op de boot gingen we eerst naar een snorkelreef waar we eerst hebben gesnorkeld en stingrays (deze hebben steve irwin gedood) gezien (mama geen zorgen als je niet te dicht bij ze komt doen ze niks) blauwe sterren, octupussen, roggen en heel veel koraal. Het water was ongeveer 26 graden dus dat was goed te doen. Dus ik spring van die boot met mijn flippers en snorkel en begin met zwemmen. Regelmatig lekker wat water in de snorkel (van de grote golven) maar het ging eigenlijk voor mij doen wel heel goed. Daarna ging de spotterplane (klein vliegtuigje) op zoek naar de whalesharks. Wij kregen ondertussen instructies hoe wij te werk moesten gaan. Het duurde een paar uur voordat ze de eerste whaleshark spotte. Ondetussen hadden ze wel walvissen gespot en hebben we die gezien. In totaal waren het 3 volwassen en 1 baby. Net zoals in de film zag je die staart zo in de lucht en het water omhoog spuiten uit het gatje bij hun hoofd. Wat een super gezicht was dit. Ook sprongen er regelmatig dolfijnen naast de boot uit het water en hebben we een zeeslang gezien. Deze zijn gevaarlijk maar prachtig om te zien. Maar nu weer even terug naar de whalesharks want daar gaat dit avontuur eigenlijk over. Toen er eentje was gespot ging de boot als een gek naar de plek waar ze hem hadden gezien en moesten wij klaar zitten met onze uitrusting om snel het water in te springen. Toen ze een seintje gaven moest je als een gek het water inspringen en kwam binnen een paar minuten de whaleshark voorbij zwemmen. De eerste keer dat ik hem zag was ik in shock deze vissen zijn tussen de 5 en 18 meter lang, hebben een enorme bek, witte stippen en hun vinnen zijn ernorm groot. INDRUKWEKKEND....MOOI en HEEL BIJZONDER. Zelf zwem je er dan maar 2 meter vanaf en zie je hem heel goed. Ik vergat even helemaal mee te zwemmen en deze vissen zwemmen hard. Dus op een gegeven moment kon ik het niet meer bijhouden en hebben ze mij met een klein bootje uit het water gevist. We waren natuurlijk een behoorlijk stuk van de stranden vandaan en je wilt niet weten wat daar allemaal in de zee zwemt....(mijn moeder wil dat helemaal niet weten). Gelukkig zagen ze nog 3 keer een mooie whaleshark voorbij komen waar ik wel langere tijd naast hebben kunnen zwemmen. Elke keer is het bijzonder om te zien en er zijn maar een paar mensen op de wereld die met deze beesten hebben gezwommen. Tijdens deze dag heb ik een film laten maken dus ik kan jullie allemaal laten zien hoe ze eruit zien. De grootste die wij hebben gezien was 10 meter....!!! Dit was een dag om niet te meer te vergeten. S avonds was ik gesloopt en ben ik vroeg mijn bedje ingekropen want de volgende ochtend 06.15 vertrok de bus naar de echte outback Karijin.

Vandaag was een dag van veel rijden want we gingen van de kust een heel stuk land inwaarts naar de oranje outback van het westen van australia. We reden weer urenlang op een rechte weg en kwamen bijna nooit mensen tegen. Het is eigenlijk wel een beetje spookachtig als je erover nadenkt. Er is geen bereik met de telefoon en communiceren gaat via een sateliet-telefoon als er iets gebeurt. Helaas was de "normale asfalt" weg afgesloten naar Karijin waardoor wij de alternatieve route moesten nemen over een land/stenenweg. Hier zag je wel heel goed de outback. In dit gebied zijn veel mijnen en hebben ze veel grondstoffen. De grootste stof is ijzer hier vandaar dat alles rood is. Door de enorme droogte is het heel stoffig dus elke boom of plant die je tegenkomt is rood. Onderweg ging de zon onder en waren de kleuren echt fantastisch om te zien. We kwamen in het donker aan op onze campground want deze 3 dagen gingen we kamperen in de woestijn. We hadden dit keer wel tenten waar we in sliepen maar als je wilde kon je ook weer je swag buiten leggen en onder de sterrenhemel slapen. De sterrenhemel was trouwens heel mooi en bijzonder om te zien want het was daar zo helder en er waren zoveel sterren. We hadden wel 1 toilet en 1 douche tot onze beschikking maar we mochten maar 1x douchen in deze 3 dagen omdat ze al het water naar binnen moeten brengen hier in Karijin omdat ze geen natuurlijk water hebben dat je erg voorzichtig met al het water moet doen. Er heerst daar ook een enorme droogte. Dus het was gewoon weer lekker vies worden van zweet en rode stof en dan na 3 dagen weer lekker snel koud douchen. Maar ik ben natuurlijk al een doorgewinterde backpacker die al zoveel had doorstaan dat dit ook geen probleem meer was. S avonds koelde het daar enorm af en was het niet meer dan 7 graden en wilde je graag je bedje in om warm te worden. De eerst nacht moest ik weer even wennen aan het bedje en de kou maar toch nog wel redelijk geslapen.

De eerste dag hebben we super mooie wandelingen gemaakt in de gorges en zijn we afgedaald in deze enorme kloven om de natuur daar beneden te zien. In de gorges was geen zon dus een trui en sjaal om en dan gaan met die banaan. Om van deel A naar B te komen moest je regelmatig door het water heen lopen wat enorm koud was. Het water leek wel rond het vriespunt te zitten. Ook moest je over stenen en rotsen klauteren. Langs kleine smalle stenen richels lopen en met touwen naar beneden klauteren. Het was niet ongevaarlijk maar als je goed uitkeek was het goed te doen. Ik vind het erg lastig om dit beschrijven maar ik heb een paar filmpjes gemaakt met mijn camera om het jullie te laten zien. Het was een super belevenis. De tweede dag hebben wij hetzelfde gedaan en zijn we ook naar de waterfallen gelopen en hebben we deze ook bekeken. De gorges zijn ook weer heilige plaatsen voor de aborginals waardoor er een rust en kalmte heerste in deze plekke. Door het harde werken in de gorges zweette je behoorlijk en daarvan ging je weer heerlijk stinken. S avonds koelte het zoveel en snel af dat ik rond 9 uur naar bed ging om mijzelf op te warmen. De laatste avond heb ik heerlijk een douche genomen om mijn zweetgeur weg te wassen en de rode stof. Helaas zat alles van kleren, tassen en toiletartikelen onder de rode stof wat je er niet afkon slaan. Ik was blij dat we zaterdagochtend weer terug gingen naar Perth. Het was meer dan 1500 km rijden en daar hebben we twee dagn over gedaan. We sliepen zaterdagavond in een schapenstal van een boerderij. Zonder isolatie en met enorme gaten in de muren en daken. Ook hier was het vriesend koud in de nacht en de oko hier waren de douches lauw/koud. Zondagochtend vroeg zijn we weg gereden om s middag in Perth aan te komen. Moe, vies maar zeker voldaan kwamen we daar aan en moesten we elkaar dag zeggen. Als je 10 dagen met elkaar reist begin je elkaar goed te leren kennen en is het apart om dag tegen elkaar te zeggem omdat je weet dat je elkaar waarschijnlijk nooit meer ziet. Dus met tranen in de ogen heb ik afscheid genomen van mijn reismaatjes en heb ik een bus opgezocht die mijn naar de nederlandse familie kon brengen. Daar aangekomen heb ik eerst heerlijk gedoucht, schome kleren aangedaan en alles in de was gegooid. S avonds ben ik met de familie en een andere familie uiteten geweest. Mijn schone bedjes stond klaar en ik heb vanacht heerlijk geslapen.

Vanavond gaan we met de hele nederlandse gemeenschap van Perth voetbal kijken. Dinsdag neem ik het vliegtuig naar Sydney waar ik woensdag nog een dag heb om rond te lopen en afscheid te nemen van Australia. Donderdagmiddag stap ik dan in het vliegtuig naar Nederland. Het is een onwerkelijk gevoel en ik heb gemixte gevoelens. Aan de ene kant wil ik weer terug naar mijn luxe en prive leventjes. Even geen kamer delen met anderen, niet meer uit backie leven, mijn eigen koelkast en badkamer. Aan de andere kant heb je hier ook zoveel vrijheid, geen verplichtingen, geen sociale verplichtingen, niks moeten, geen bemoeinissen en alles kan wat JIJ wilt. Maar is dit wel het echte leventje....Nee dat denk ik niet. Het is wel heerlijk om een paar maanden zo te leven en jezelf beter te leren kennen. Ik heb af en toe versteld van mijzelf gestaan wat ik allemaal deed en welke angsten ik heb overwonnen. Ik ben tot de ontdekking gekomen dat ik best heel veel aankan, dat ik dingen zelf goed kan regelen, dat ik soms schijt heb aan anderen, dat ik flexibel ben en van heel veel dingen kan genieten. Natuurlijk ben ik mijzelf ook tegengekomen. En heb ik ook af en toe met een brok in mijn keel gezeten. Maar de kracht is dan om er overheen te stappen en het zelf aan te pakken. Gelukkig worden dat ligt bij jezelf en niet bij anderen. Ik ben niet de man van mijn leven tegen gekomen maar daar stond ik ook niet voor open. Ik heb heerlijk van mijzelf genoten en had niemand nodig want deze droom had ik en die wilde ik zelf en alleen verwezelijken. Ik ben trots op mijzelf dat ik dit heb gedaan en ik ga verder met genieten van alles en iedereen om mij heen. Veel mensen zijn bezig met zich te settelen in mijn omgeving maar op dit moment heb ik vrede met mijn leven zoals het nu is. Ik heb mijn hart wel verloren aan het land Australia. Het is een groot land met enorm veel mogelijkheden. De mensen zijn aardig en vriendelijk, het is een land van uitersten en ik heb er erg van genoten.

Mijn volgende reisplanenn heb ik ook al klaar. Ik wil heel graag 5 tot 6 weken naar New Zealand want dat schijnt ook fantastisch te zijn. Ik wil dit dan heel graag met iemand doen zodat je een autootje/campertje kan delen. Maar ook af en toe je gevoelens want dat heb ik soms wel gemist. Dus als iemand zin heeft om mee te gaan laat mij horen....!!

Mijn eerste berichtje schreef ik met tranen in mijn ogen maar ook dit berichtje schrijf ik met tranen in mijn ogen. Ik en Backie hebben een fantastische tijd gehad en ik zou dit nooit vergeten. Onderweg heb ik super leuke smsjes en emails ontvangen. Mensen geven aan dat ze mij missen en ik heb zin om mijn verhalen LIVE met jullie te delen. Ik ga nog genieten van mijn laatste 3 dagen....tot snel allemaal.

Heel veel liefs Eef

Wist je dat:
Ik 3 kaartjes vol heb geschoten met fotos.

Vrijdag 05.45 aankom in Amsterdam Schiphol

Ik 14 weken niet naar de kapper ben geweest.

Ik donderdag mijn nederlandse sim kaart er weer in doen.

ik nog wel mijn internet check voordat ik in het vliegtuig stap.

Ik alles voor de laatste keer hier in australie doe, wassen, boodschappen, hostel bespreken en vliegen.

Ik 8 boeken heb gelezen.

Ik heel veel leuke mensen heb ontmoet en hoop de nederlanders nog een keer te zien in Nederland.

Ik alles heb gedaan wat ik wilde en nog veel extras heb toegevoegd aan mijn reis.

Dat Lotte mij enorm mist en het een verrassing is als ik vrijdag bij haar school sta.